Opis obiektu
Przedromańska budowla centralna o układzie tetrakonchosu. Datowana na koniec wieku X, wg najnowszych badań powstała ok. roku 1003. Jej niewielkie wymiary świadczą o ściśle prywatnym, przeznaczeniu.
Wewnętrzna średnica nawy liczy 4.8 m, średnica apsyd po ok. 2.8 m. Mury wykonane w technice opus incertum z płytkowego piaskowca łączonego zaprawą wapienną zachowały się średnio do wysokości około 3 m, zaś apsyda południowo-wschodnia do 7 m. Ocalało również ościeże przejścia pomiędzy kolistym aneksem a nawą oraz części obramień dwu otworów okiennych o dwustronnym rozglifieniu. Do rotundy przylegały aneksy grobowe i pomieszczenia pałacowe.
Rotundę ufortyfikowano w roku 1241, włączając w obręb zabudowań zamkowych. Odnowiona przez Kazimierza Wielkiego ok. roku 1340 i poświęcona pod wezwaniem św. Feliksa i św. Adaukta.
W czasie renesansowej rozbudowy Wawelu świątynia uległa adaptacji na cele gospodarcze i mieszkalne ale mimo to jest najlepiej zachowanym obiektem architektury przedromańskiej w Polsce.
Znajduje się na Wzgórzu Wawelskim, wewnątrz budynku nr 5 mieszczącego stałą wystawę Wawel Zaginiony. Z zewnątrz niewidoczna.
Informacje praktyczne
N: 50.054335
E: 19.936373
Wawel 5
31-001 Kraków
małopolskie
Kraków
